Mesecinom sam se opila
                 cesto, zbog srece, zbog jada.
                 Pijmo, prijatelju, i sada,
                 prozorska otvori krila.
                 Videces, manje je slatka
                 casa tvog starog vina
                 nego kupa ova s visina.
                 Pijmo je. Noc je kratka.

                 Pijmo, prijatelju i sad skupa
                 ovo ponocno pice,
                 sve moje znaces bice
                 kad zadnja se isprazni kupa.

                 Bice ti sasvim prozirna
                 moja dusa i oko;
                 gledaces u srce duboko,
                 do samog dna mu nemirna.

                 Reci ce poteci same
                 obraz stati da se zari;
                 a mesec, krcmar stari,
                 iz sumske smejace se tame.