Jutros dodjose neki
                 divovi kao hrasce
                 u domovinu trava;
                 i mrtvo pada bezbroj
                 ljupkih, sarenih glava;
                 i bezbroj neznih tela
                 zdenuse u plasce,
                 divovi kao hrasce.

                 Svega devojka jedna
                 zlatnog, okruglog oka
                 i trepavica beli'
                 leprsa na livadi
                 i ranjenicima deli
                 mirisne osmehe cedne,
                 umesto crvenog soka, -
                 devojka crvenog oka.

                 Sutra opet u zoru
                 doci ce divovi oni,
                 i strasne surove vile
                 zdenuce u sena mnoge
                 mirisne glave mile.
                 Lezace u jednom grobu
                 toliki milioni.
                 Doci ce divovi oni.

                 Tuzno zrikavci zricu,
                 cuje se do oblaka;
                 vecera celoga zala
                 zelen-konjici svoje
                 lepe viteze zale.
                 Placu nad grobovima
                 mrtvih, dragih junaka,
                 cuje se do oblaka.